Een vrouw trekt zich terug aan zee en observeert de mensen die zich in hetzelfde decor ophouden. De figuren die haar aandacht trekken, zijn vaak eenzaam of onhandig in de omgang met anderen. De vrouw kent haar plek niet goed, en gaat al kijkende op zoek naar zichzelf, naar de ruimte die ze mag of kan innemen; ze ordent haar wereld op een manier die soms onbedoeld fanatiek is.
Lied aan de sirene is in de eerste plaats een vormelijke zoektocht, waarin ik de buigzaamheid van taal verken. Die taal gaat (onder meer) over ongemak, ruimte en orde, en vertrekt bijna altijd vanuit een vraag. Hoe verhouden mensen zich tot elkaar? Hoe verhoud ik me tot andere mensen? Hoe klinkt ongemak? Is een landmeter beter in het aangeven van zijn grenzen?
Voor mijn masterproef zal ik de aanzet presenteren van een novelle of een roman, een werk dat pas na de opleiding haar definitieve vorm zal krijgen.
Een mastervoorstelling van Leonie Maes
Credits:
Peter Verhelst (begeleider),
Lara Taveirne (mentor),
Maartje Wortel,
Siska Baeck,
Benoît van Innis (beeld)