De werkrealiteit van de meeste freelance dansers en dansers in België en Europa wordt gekenmerkt door een ritme van afzonderlijke artistieke projecten als voornaamste vorm van werkgelegenheid, afgewisseld met langere periodes zonder opdrachten. Binnen deze gefragmenteerde tijdsstructuur stapt de danser als gast binnen in het project van een choreograaf en fungeert als tijdelijke inspirator die fysieke en intellectuele associaties als verbindend materiaal inbrengt binnen een ogenschijnlijk vaststaand conceptueel kader.
Hoewel de danser beschouwd kan worden als de meest tastbare belichaming van het artistieke werk zelf, blijft het specifieke auteurschap vaak onderbelicht en onuitgesproken. Dit onderzoek werpt licht op de danser als handelend kunstenaar door te verkennen hoe deze de rol van auteur in de meest letterlijke zin op zich kan nemen.
Door het analyseren van vertellingstechnieken, stijl en thema's uit autofictionele literatuur wil Anne-Lene Nöldner een schrijfpraktijk ontwikkelen die fungeert als zowel reflectief als artistiek instrument. Deze praktijk wil de schijnbaar vluchtige, rommelige en moeilijk onder woorden te brengen kennis en ervaring van het dansersvak vastleggen.
De resulterende tekstuele bundel onderzoekt: Waar ligt het unieke auteurschap van de danser? Zelfinterviews en belichaamde gesprekken met verschillende observatieaccenten (virtuositeit, generositeit, diplomatie, getuigenis enzovoort) worden gevoerd met professionele dansers en dansstudenten. De verzamelde teksten beogen te resulteren in een prototype van een handboek voor dansers, met bewegings- en schrijfsuggesties — ongeacht werkstatus of toegang tot studio-ruimte.
Update: april 2025
