Wat ervaren wij als het ‘NU’, als een absoluut heden? Wat betekent het om in ‘het moment’ te zijn en hoe lang duurt zo’n moment in een haastige wereld waar snelheid een statussymbool is? Wat gebeurt er als we dit fenomeen archiveren, hoe beweegt tijd zich binnenin versus buiten de camera en wat zijn de verschillen tussen filmische-tijd en fysieke-tijd? Welke metaforen en mythes gebruiken we als we naar tijd verwijzen en hoe representeerbaar is het überhaupt? Hoe kunnen mogelijke alternatieven voor de dominante ‘orde’ van de lineaire tijd er uitzien?
Dit onderzoek gebruikt het op tijd gebaseerde medium van de analoge film om deze en andere vragen te stellen.
Om zo tijd, het verloop en het uiteenvallen ervan te bestuderen door deze visueel te vertalen. De camera word ingezet als een meetinstrument waarbij niet de beweging van lichamen of voorwerpen word bestudeerd, maar de beweging van de verstrijkende tijd zelf.
