De kern van het onderzoek bestaat uit 300 kleine olieverfschilderijen met een identiek formaat en hetzelfde onderwerp: de Britse kust. De schilderijen zijn onderverdeeld in tien reeksen die bewaard worden in een speciaal geconstrueerde cassette of schrijn.
Elke reeks is opgebouwd rond een andere locatie en draagt haar topografische plaatsnaam als titel. Afhankelijk van de tentoonstellingsruimte worden een aantal ‘uittreksels’ geëxposeerd.
De schilderijen komen waar mogelijk als ‘veldwerk’ tot stand waarbij dezelfde plek steeds weer functioneert als uitgangspunt. Het herhaaldelijk hernemen van een motief resulteert in een verzameling van diverse landschapsinterpretaties, gaande van pleinairistische vergezichten tot semi-abstracte composities.
Anderzijds beoogt deze herhaling een proces van intensivering en verdieping. Het beeld als resultaat van een zuiver visuele waarneming kantelt naar het domein van de ervaring. Het schilderij peilt naar de resonantie van een landschap.
Daarnaast heeft het project een ecologische dimensie. In deze landschappen sluimert een onderliggend gevoel van melancholie en verlies. Door de focus op kustlijnen, een landschap dat onder invloed van de klimaatwijziging wellicht drastisch zal veranderen, wordt elke cassette een reliekschrijn, waarin de herinnering aan een dierbare plek wordt gearchiveerd, bewaard en gekoesterd.
Onderzoeker: Bruno Van Dijck
Promotoren: Arthur Cools (UA) & Johan Pas (KAA)
