Dit onderzoeksproject wil samenwerkingspraktijken van vocale improvisatie verkennen en innoveren, met een specifieke focus op de rol van taal in het zingen. Wanneer we samen improviserend zingen, hoe gebruiken we dan taal en welke soorten betekenis creëren we? En hoe kan een ander gebruik van taal binnen een gemeenschap van zangers nieuwe betekenissen introduceren en muzikale praktijk vernieuwen? Deze vragen worden benaderd vanuit een collectief standpunt dat de scheiding tussen uitvoerder en publiek ter discussie stelt, door te experimenteren met een traditie van samen zingen en een laboratoriumachtige dimensie van uitvoeren. De methodologie integreert collectieve improvisaties met een historische analyse van koorimprovisatiepraktijken en een theoretisch onderzoek naar betekenisproductie, ingegeven door kernbegrippen uit de taalkunde, met name de pragmatiek en de retoriek. Door nieuwe inzichten te bieden in het gebruik van taal in het zingen, zal dit onderzoeksproject vanuit een artistiek perspectief bijdragen aan het herdenken van de veelbesproken relatie tussen stem en taal, geluid en betekenis. Bovendien zal het verkennen van collectieve improvisatiepraktijken bijdragen aan een breder begrip van gemeenschapsvorming en samenwerkingsvormen binnen en door middel van muziek.
Promotoren: Pascal Gielen, Tiziano Manca, Katrien Van Opstal
(c) Pietro Pancella
