Tijdens dit onderzoek tracht Anna Godzina voorwerpen die ons omringen om te vormen tot ‘sound bodies’. Tegelijkertijd haalt ze bestaande muziekinstrumenten uit elkaar en past ze hun functie aan door er elementen als motoren, waterpompen en versterkers aan toe te voegen. Godzina bouwt automatische muziekinstrumenten: sculpturen die zelf spelen en muziek genereren en ritmes en spanningen produceren die doen denken aan een live concert. Daarnaast realiseert ze ‘sound bodies’: sculpturen die niet over een kinetisch element beschikken en fysiek moeten worden geactiveerd door het aanraken van hun snaren, contactmicrofoons of fluiten.
Bij een live concert spelen de fysieke gebaren die nodig zijn om met een traditioneel muziekinstrument geluid te maken – zoals tokkelen, strijken of blazen – een belangrijke rol bij het bepalen van de sonische kenmerken van het instrument. Dit komt voor een deel door de kennis die luisteraars hebben over de herkenbare aspecten van het instrument, vergelijkbaar met het mechanisme dat ons een taal doet herkennen.
Om een andere ‘soundscape’ te creëren, organiseert Godzina een serie luistersessies met een unieke ruimte waarbinnen geluid kan worden verspreid en/of vastgehouden. Professionele muzikanten zullen worden uitgenodigd om hun specifieke expertise te gebruiken bij het bespelen van de nieuw ontworpen objecten – bijvoorbeeld tempo om te tokkelen, kracht om te blazen en beweging om te strijken – zodat de voorwerpen transformeren tot wat Godzina ‘sound bodies’ noemt.
