De eerste dimensie bij het lezen van de openbare ruimte is vaak de ruimtelijke dimensie. Dit artistieke onderzoek speelt eerder met de menselijke dimensie van de openbare ruimte dan met de ruimtelijkheid ervan. Het onderzoek naar de essentie van de openbare ruimte als sociale ruimte sluit aan bij diverse zaken en omstandigheden van het dagelijks leven waarin experimenten worden onderbouwd door theoretische en historische reflectie, om kennis en productie op een directe manier te testen.
Adam Galach’s onderzoeksdoel is om een strategie te ontwikkelen die even antropologisch van aard is als artistiek. Want ontmoetingen veronderstellen een gemeenschappelijk moment, een gedeelde ruimte waarin de vrijheid van meningsuiting en de zelfbeperking ervan worden onderhandeld, en in die zin de essentie vormen van wat publiek is.
Hiervoor wil hij artistieke methoden ontwikkelen om verhalen op te graven, maar zonder ze weg te halen van de mensen aan wie ze toebehoren. 'Hoe te geven' of 'wat te bieden' en 'in welke rol' zullen tijdens het onderzoek relevante vragen worden.
Dit project zal nieuwe manieren bieden om Adam's praktijk te verdiepen, waarbij alle betrokken elementen – persoonlijk, intieme ruimte of kunst, publiek of kunstenaar - een verschil maken om een moment in de tijd vast te leggen. Sleutelwoorden hierbij zijn proces en samenwerking in plaats van eindresultaat of artistiek individualisme.
