Wat in haar vertolkingen het meest treft zijn absolute integriteit en eerlijkheid. De nederigheid waarmee ze zich terugtrekt achter de nobele uitdrukkingskracht van een componist, zonder kleurloos of fantasieloos te worden, wekt bewondering en verstilling. Ze speelt noch gemaniëreerd, noch gekunsteld, maar puur en authentiek. Met een intense concentratie en toewijding dringt ze binnen in de onuitputtelijke rijkdom van de muziek en geeft met een briljante impulsiviteit en met een levendige kleurenzin en speellust repliek. Ze weet het publiek onophoudelijk te fascineren, zelfs de meest kritische luisteraars.
Het palmares van France Springuel is dan ook indrukwekkend. Ze verwierf internationale beroemdheid toen ze de eerste Belgische laureate werd in de Internationale Tsjaikovsky-wedstrijd te Moskou. Ze speelde zich op het voorplan in de Tiji-wedstrijd te Bratislava en stak de “Prix du jeune Soliste” op zak te Montreal. In 1983 werd ze tegelijk in Canada, Zwitserland, Frankrijk en België uitgeroepen tot “Soliste van het Jaar”. Drie jaar later werd ze door het festival van Vlaanderen uitgeroepen tot “Festival-ster.”
In kamermuziek trad ze ondermeer op met Igor Oistrakh, PhHirshhorn, Pierre Amoyal, Salvatore Accardo, Bruno Canino, Nikita Magalof, Renaud Capuçon, Ronald Brautigam, Melos kwartet, Anner Bijlsma., Bruno Giuranna, Lynn Harrell, Gérard Caussé, José Van Dam..
Beroemde dirigenten, zoals Lorin Maazel, Yehudi Menuhin spraken hun bewondering uit voor de diepgaande muzikale emotie die de interpretaties van France Springuel kenmerken.
France Springuel bespeelt een 18e eeuws Italiaans instrument
Website: www.francespringuel.com
Opleidingsonderdelen: Cello, Kamermuziek