In dit project gaan Matthijs De Wit en Isabel Voets op zoek naar de soundtrack bij het artistieke universum dat de Antwerpse schrijver Paul van Ostaijen (1896-1928) oproept in zijn werk. Ze maken daarvoor een dwarsdoorsnede van het muzikale leven in Antwerpen tussen 1910 en 1930, met zijn verscheidenheid aan muziekgenres, componisten en uitvoeringspraktijken. Naast de aanhoudende populariteit van de opera- en operettecultuur, kregen in die jaren heel wat nieuwe muziekstijlen voet aan de grond: tango, charleston, foxtrot, jazz. Tegelijkertijd tieren ook film- en amusementsmuziek er welig en botsen de uitlopers van de romantische muziektraditie op de modernistische avant-garde.
Het wereldbeeld dat Paul van Ostaijen in zijn oeuvre construeerde (in het beschouwende werk) en tot leven wekte (in zijn poëzie, proza, theater) is zeer rijk en doordacht. De doorbraak van het modernisme in Vlaanderen, zowel in de literatuur en in de kunst, als in bredere zin, zou zonder dit werk haast ondenkbaar zijn geweest. Zowel het literaire als beschouwende deel van dat oeuvre is veelvuldig onderwerp van onderzoek geweest, maar hoewel er in het werk van Van Ostaijen veel aandacht is voor muziek, is de muziek zelf in het onderzoek tot op heden een onderbelicht element gebleven.
Uitgaand van de vaststelling dat het programma van de moderne kunst voor Van Ostaijen een collectieve en multidisciplinaire aangelegenheid was, doorbreken Matthijs De Wit en Isabel Voets de grenzen tussen de verschillende kunstdisciplines. Ze verkennen het muzikale landschap waarin het werk van Van Ostaijen tot stand kwam en belichten de invloed die zijn denkbeelden uitoefenden op de componisten en musici van zijn tijd. In een tweede fase onderzoeken ze hoe deze muziek aangewend kan worden voor de bewerking van de theatertekst 'De top der sentimentele bevestiging' voor hedendaags muziektheater.
