Fenaroli’s pedagogische output — bronnenstudie en kritische editie van zijn integrale partimentocorpus
De opleiding tot componist/improvisator startte in het achttiende-eeuwse Italië behoorlijk vroeg. Nog vóór de leeftijd van tien jaar begon men er, nagenoeg van nul, met partimento—een unieke methode aan het klavier gebaseerd op het instuderen en variëren van gestandaardiseerde muzikale frases. Om leerlingen zo goed mogelijk te vormen, componeerden maestri reeksen van partimenti—gradueel moeilijk wordende bassen die de leerlingen ex tempore moesten uitwerken tot heuse composities, een genre waarbinnen Fedele Fenaroli’s corpus zowel pedagogisch als muzikaal van uitzonderlijke kwaliteit is.
Hoewel partimento vandaag langzaam maar zeker opnieuw zijn ingang vindt in het onderwijs, blijft het gebruikte materiaal vaak ondermaats. De reden hiervoor is niet in het minst dat de herontdekking van partimento als een onvervangbaar muzikaal-pedagogisch tool relatief recent is waardoor goede uitgaves van partimenti nog nauwelijks bestaan. Specifiek met betrekking tot Fenaroli’s partimenti komt daar nog eens de complexe stemmatische verhouding van de ons overgeleverde bronnen bij.
Naast het in kaart brengen van de verschillende compositiestadia van Fenaroli’s partimentocorpus voorziet dit onderzoeksproject in diens eerste integrale kritische uitgave en wil de pedagogische toepasbaarheid ervan verder uitwerken.
Beeld: titelblad van het partimentomanuscript I-Bsf FN. I. 1. Met toestemming van het Archivio Musicale della Biblioteca San Francesco van Bologna voor reproductie van het beeld.
