Dit project wil via dialoog tussen uitvoerders en componisten van nieuwe muziek voor klavecimbel tot geïnformeerde en kwaliteitsvolle composities en uitvoeringen komen. Hoewel er duizenden hedendaagse klavecimbelwerken bestaan (Frances Bedford vermeldt er ongeveer 5000 in haar boek uit 1993), is componeren voor het instrument vaak geen evidentie. Niet alle nieuwe composities zijn idiomatisch in die zin dat ze rekening houden met de speeltechnische en muzikale mogelijkheden van het instrument. Dit geldt zowel voor muziek voor “moderne” klavecimbels (ca. 1890 tot 1960) als voor composities die (kopies van) historische modellen voor ogen hebben, en niet-specifieke werken.
Dit project vertrekt vanuit de (empirische) analyse van succesvolle en “problematische” voorbeelden uit de 20e- en 21e-eeuwse klavecimbelliteratuur, in interactie met compositiedocenten en –studenten van het KCA en externe componisten. Op basis van de bevindingen worden leidraden opgesteld en van daaruit nieuwe werken gecreëerd, die door mezelf en andere klavecimbelstudenten uitgevoerd worden. Het klavecimbel wordt "gepromoot” als veelzijdig instrument voor nieuwe muziek, in een stilistisch en conceptueel breed spectrum, en met aandacht voor uitvoerbaarheid en toegankelijkheid, en voor de eigenheden van de verschillende (historisch-geografische) instrumenttypes.
