Bij ‘hybrid scores’ worden livemuziek en electronics (tape) vermengd met elkaar. Hedendaagse filmscores zijn zeer vaak hybrid scores. Het proces binnen film om akoestische en elektronische elementen organisch te laten interageren en zo tot een hybrid score te komen, berust vaak op trial and error. Om producers en regisseurs te laten horen hoe deze elementen zullen samenklinken, worden er mock-ups gemaakt. Om een zo overtuigend mogelijke mock-up te maken, wordt er vaak gecomponeerd met de mogelijkheden van orkestrale samples. Daarnaast nodigt de verticale structuur van een DAW uit om via ‘layering’ op een bepaalde manier te componeren, waardoor traditionele, meer contrapuntische orkestratie- en compositietechnieken in het gedrang komen.
De muziek die gecomponeerd wordt voor hedendaagse dansvoorstellingen en die voor moderne cinema overlapt steeds meer. De al eerder aangehaalde problematiek binnen filmscoring geldt vaak ook voor de creatie van dansvoorstellingen die gebruik maken van hybrid scores.
Op welke manier kan de muzikant/componist communiceren met de danser/choreograaf over muziek, en op welke manier kunnen mock-ups daar een rol in spelen? Hoe kunnen we met de beperktheden van de orkestrale samples toch traditionele orkestratie - en compositietechnieken gebruiken? Hoe kunnen we de rigide structuur van een DAW gebruiken voor een meer contrapuntische compositiemethode?
