Dit project wil onderzoeken hoe Mozarts tijdgenoten 'jamden' in hun performances. Zoals Prof. Dr. Robert Levin demonstreerde in zijn lezing Improvising Mozart (2002), improviseerde Mozart vaak tijdens het spelen van zijn eigen stukken. Het was een belangrijke vaardigheid voor een professionele muzikant om te improviseren in preludes en cadenza-secties om het publiek te verrassen met de creativiteit van de uitvoerder. Mozarts tijdgenoot, François Devienne (1759-1803), werd "Mozart in Parijs” genoemd, omdat hij een vergelijkbare compositorische stijl hanteerde. In zijn fluitmethode Nouvelle méthode théorique et pratique pour la flûte voegt hij preludes in vóór elke korte compositie. Het bestuderen van de preludestijlen van Devienne en Mozart zal een belangrijk overzicht bieden van de improvisatie-performancepraktijk in de late 18e eeuw en het begin van de 19e eeuw.
Dit project is bedoeld om het publiek kennis te laten maken met een nieuwe manier om muziek te spelen, gebruik makend van een concept van improvisatie. Voor studenten is het een unieke kans om zichzelf op een correcte manier en stijl uit te drukken, en om een creatieve benadering in hun muziekprestaties te bevorderen.
