In de onderling verbonden digitale wereld van vandaag wordt lichamelijke ervaring steeds meer buitengesloten en overschaduwd door de druk van virtuele interactie. Technologie vereenvoudigt fysieke inspanningen en reduceert interacties tot tikken en swipen. Verbinding is instant, en toch steeds verder verwijderd van ons lichaam. Als we ons onderdompelen in digitale ruimtes, welk lichaam wordt dan meegedragen en welk lichaam wordt achtergelaten?
In een steeds verder verstedelijkte en digitaal verbonden wereld herbekijkt Personal Bubble het concept van persoonlijke ruimte - een vloeiende, waarneembare ruimte die verschuift door de interactie met mensen en omgevingen. Dit onderzoek herwaardeert de fysieke aanwezigheid ervan en verkent de uitbreiding naar het digitale domein. In digitale ruimtes manifesteert de Personal Bubble zich als comfortzones die worden gevormd door algoritmisch gestuurde omgevingen die informatie filteren en aan ons presenteren. Deze Bubbles fungeren als interfaces waar mens en technologie elkaar ontmoeten en overbruggen zo de fysieke en digitale wereld. Het project verkent de grenzen tussen private en publieke ruimtes en de impact van digitalisering op menselijke interactie.
Aan de hand van theorieën zoals Walter Benjamins concept van de poverty of experience (verlies van diepte in moderne interacties) en Merleau-Ponty's flesh (het lichaam als basis van de ervaring), wordt onderzocht wat er wordt weggefilterd in het digitale leven en hoe het lichaam van vitaal belang blijft bij het vormgeven van de waarneming. Door middel van artistieke en design-based experimenten probeert het project digitale interacties opnieuw te verbinden met lichamelijke sensaties, resulterend in een ervaringsinstallatie die het kruispunt van fysieke en digitale ruimte tastbaar maakt.
