“Een product van de geest dat zich manifesteert in edele creaties van onnatuurlijkheid”
Zo omschreef theaterpedagoge en actrice Dora van der Groen wat zij verstond onder “perversiteit”. Het woord “perversiteit” komt uit het Latijn en is afgeleid van “perversio”, dat verdraaiing of omkering betekent. De beweging van perversiteit zie je op theater in het uitdagen van de grenzen van de moraal. Het gaat er om de beweging van het “normale” af te bakenen en te beheersen als bewijs van extreme aangepastheid. Het is een grens overschrijden met raffinement. Want in een dagdagelijkse context zou dergelijk transgressief gedrag nooit edel genoemd worden, het zou eerder als barbaarsheid of psychopathie worden bestempeld.
Perversiteit ligt besloten in het heel goed kennen van de codes en ze toch overschrijden. Als samenleving hebben we maar één keuze. Of we maken perversiteit zichtbaar; als kunstenaars doen we een edelmoedige poging om het tot een goeie kracht te buigen. Of we doen wat verwacht wordt en maken perversiteit onzichtbaar; het wordt verboden en gecensureerd waardoor het een destructieve beweging wordt.
Onderzoekers Katarina Antunovic en Maarten Degraeuwe zullen samenwerken aan de theatertekst ‘Decadence’ van Steven Berkoff waarin twee centrale figuren (een man en een vrouw) op een geperverteerde manier intimiteit trachten te her-ontdekken. De theatertekst zal tweemaandelijks opnieuw worden geïnterpreteerd door een theaterregisseur met zijn/haar perspectief op perversiteit.
Promotor: Peter Kolpa
