Schermen zijn onze speelplaats geworden waar we selecteren, kopiëren, plakken, opslaan, exporteren en bekijken. Voor ons, makers, is het creatieve proces getransformeerd in een reeks digitale klikken en acties. Deze acties zijn tijdelijk. Eenmaal uitgevoerd, verdwijnen ze van het scherm. Is er een manier om deze acties te archiveren, te publiceren en te reproduceren?
We creëren niet alleen dingen op schermen, we bekijken ook dingen op/via schermen. Facebook maakt collages voor ons en in ruil vertellen we hoe we ons echt voelen. Onze beloning komt in een nieuwe vorm van digitale valuta: views. Publiceren werd posten en berichten werden ontworpen binnen gegeven kaders. Instagram giet onze afbeeldingen in zijn vierkante raster, terwijl Facebook onze foto's vooraf beoordeeld door fragmentatie. Geprogrammeerde rasters bepalen de manier waarop we naar ons beeldmateriaal kijken. Online platforms beginnen zich als ontwerpers te gedragen; ze markeren, croppen, knippen en kaderen.
Van creëren tot presenteren, we worden constant geconfronteerd met vaste formaten. Deze formaten hebben een bepaalde choreografische kracht die bepaalt hoe we inhoud creëren en zien. De ontwerpen die we maken zijn zo veel complexer dan wat zichtbaar is wanneer ze worden afgedrukt. De interfaces van onze ontwerpprogramma's bieden een nieuwe esthetiek die de aard onthult van een werk dat is gemaakt. Een werk dat is de-signed.
