In zijn werk onderzoekt Jeff Weber de structurele voorwaarden van het technische beeld en hoe het gebruik ervan vandaag door het digitale wordt gedefinieerd. Weber is ervan overtuigd dat de raakpunten tussen artificiële intelligentie en neurowetenschappen van groot belang zijn om beter te begrijpen hoe afbeeldingen vandaag de dag functioneren.
De structurele en functionele overeenkomsten tussen technologieën die in AI worden gebruikt (zoals convolutionele neurale netwerken) en aspecten van het menselijk cognitief apparaat (zoals het zenuwstelsel) versterken niet alleen het idee van de “exteriorisatie van een cognitieve instantie” die plaatsvindt door de opkomst van AI, ze openen ook de mogelijkheid om te onderzoeken of en hoe ze resoneren en interfereren met het systeem dat aanvankelijk als model voor de eigen structuur heeft gediend: het zenuwstelsel.
Precies om de recursieve principes verder te verkennen, is Weber van plan om abstracte 35mm-films die hij eerder heeft gemaakt (met een score gegenereerd door een kunstmatig neuraal netwerk) te combineren met elektro-encefalografie: het registreren van de elektrische activiteit van de hersenen die plaatsvindt bij de kijker van deze ritmische films.
Dit onderzoeksproject kan dan ook begrepen worden als een studie naar de huidige voorwaarden voor het bekijken van foto’s binnen het hedendaagse netwerkbeeldregime—en dat op een moment waar computertechnologieën, die zijn gebaseerd op neurowetenschappelijke bevindingen over menselijke perceptie en cognitie, zelf een massale transformatie van psycho-sociaal gedrag hebben veroorzaakt.
(beeld: Untitled ( Neural Network, nn_oxb_1), 2020, 1440 frames, 35mm, silent)
