What do we need?
Artistieke presentatie en doctoraatsverdediging van 'What do we need?’, uitgevoerd door Geoffa Fells tussen september 2019 en september 2024 aan het Koninklijk Conservatorium Antwerpen en Universiteit Antwerpen (ARIA)
PROGRAMMA DINSDAG 3 SEPTEMBER 2024
| 16:30 - 16:50 | Artistieke presentatie |
| 16:50 - 17:20 | Openbare verdediging |
| 17:20 - 18:30 | Jury |
Juryleden: Dr. Xandra Miguel-Lorenzo, Dr. Claudia Molitor, Dr. Marcelo Lazcano (IPC-lid), Dr. Henk de Smaele (promotor UAntwerpen), Dr. Thomas Moore (promotor Conservatorium), Dr. Sarah Van de Velde (voorzitter)
ABSTRACT
Persoon die vragen stelt:
Waar gaat dit doctoraat over?
Masha:
Het gaat erom dat, omdat we DIS* hebben, er op verschillende dagen verschillende antwoorden op deze vraag zullen zijn.
Geoffa:
Het gaat over hoe ik een creatieve praktijk kan ontwikkelen die me in staat stelt om voor mezelf te zorgen, en hoe een cultuur van zorg onderbelichte, intersectionele stemmen kan laten horen en laten schitteren in nieuwe muziek. Het gaat over hoe we verschillende aspecten van de neurowetenschappen van veiligheid (zoals de Polyvagaaltheorie), waaronder meditatie, sociale interactie, spel en interacties met de natuur, hebben geïntegreerd in onze manieren van creëren. We hebben dit ook uitgebreid met empathie en zorg als vormen van creatie. Het gaat erom hoe ik mijn veelvuldigheid heb omarmd. Je zou dit radicale inclusiviteit kunnen noemen, maar het haalt ook inspiratie uit een cultuur van queering en het bekritiseren van de huidige benaderingen van gelijkheid, diversiteit en inclusie. Het gaat over het in vraag stellen van alles wat ik moeilijk vind, onderzoeken en vragen: "Ben ik hier echt het probleem?" Of is dit gewoon niet toegankelijk voor mij?
Ruby:
Het is een verhaal verteld via behang, huishoudelijke apparaten en meubels binnen de wereld van een poppenhuis. De koelkast is bijzonder boeiend.
Edward:
Ik denk dat ons doctoraat iets met politiek te maken heeft, maar ik weet niets van politiek.
Geoffa:
Dit doctoraat gaat over weten en niet weten. Begrijpen en niet begrijpen. Wat we gisteren wisten, is misschien niet wat we vandaag weten. Wat we vandaag begrijpen, kan morgen geen betekenis meer hebben, maar dat is oké. Ons doctoraat is een estafette, gedragen door de verschillende "ik"ken, elk met verschillende soorten intelligentie. Sommigen van ons hebben ons onderzoek verder gebracht door het lezen en analyseren van theorieën en academische teksten; anderen hebben het onderzoek verder uitgebreid door gebruik te maken van een steigerende metafoor die hen aanspreekt.
De jongere delen van ons hebben ons onderzoek benaderd met zeer emotioneel intelligente en zintuiglijke perspectieven. Dit doctoraat gaat over de voordelen en benaderingen van radicale inclusiviteit wanneer het uitgangspunt is dat alle stemmen in je eigen geest worden opgenomen.
Ruby:
Het gaat over het bouwen van werelden en verbeelding. Mijn verbeelding is een veilige haven waar ik de dingen kan bedenken die ik nodig heb, van diepe drukknuffels tot een nummersysteem of taal die meer zin maakt. Er zijn veel dingen die ik nodig heb die in de echte wereld volledig onbereikbaar aanvoelen.
Geoffa:
Het gaat over hoe de stemmen die in mijn doctoraat worden belicht, waaronder die van mezelf, historisch onderbelicht zijn geweest omdat ze buiten de door het kapitalisme gevormde definitie van 'normaal' vallen. De manier waarop we deze stemmen hebben opgenomen, heeft ertoe geleid dat we op een samenwerkingsgerichte manier hebben gewerkt en op manieren die traditionele artistieke en productieve waarden tarten. Voor Sophie is elke dag een mistige dag. Vroeger vond ik haar bijdragen, zoals haar laag op laag plakken van plakband, tijdverspilling en zonder artistieke waarde, maar nu waardeer ik haar perspectief van leegte. Het is bijna alsof je in een zintuiglijke deprivatietank zit. Haar ervaring creëert ruimte voor nieuwe, frisse ideeën die uit de mist opkomen.
Masha:
Het gaat over kaders, taal en perspectief. Hoe wordt een kunstwerk geïnterpreteerd in de badkamer van het poppenhuis versus op zolder? Wat is de titel? Welke associaties hebben we met deze woorden en ruimtes die de manier waarop we kleur, vorm of geluid waarnemen veranderen? Hoe worden deze perspectieven gevormd door onze eerdere ervaringen, onze identiteiten en onze comfortzones?
Geoffa:
Het is auto-etnografisch. Ik maak kunst die aan mijn behoeften voldoet en me reguleert als neurodivergente kunstenaar, en dus deel ik mijn groeiend bewustzijn van hoe mijn behoeften vandaag de dag zijn gevormd door negatieve houdingen binnen de geestelijke gezondheid, sociale klasse, de genderbinariteit, validisme, misogynie en trauma.
Sophie:
Dit doctoraat gaat over het valideren en erkennen dat mijn gevoelens echt en belangrijk zijn.
Geoffa:
Het gaat over het verminderen van schaamte.
Ik begon dit doctoraat met het onderwerp ‘Artistic Activism for the Rights of Women and girls. Ik voelde me erg ongemakkelijk bij mijn oorspronkelijke onderzoeksthema omdat ik me als niet-binair persoon nooit een vrouw of meisje heb gevoeld of me daarmee heb geïdentificeerd, en ik had het gevoel dat mijn artistieke werk werd geïnterpreteerd op manieren die de genderbinariteit op schadelijke wijze verder bekrachtigden. Ik negeerde die ongemakkelijke gevoelens opzettelijk omdat ik me in een academische ruimte bevond waar mensen zoals ik, met een achtergrond zoals de mijne, normaal gesproken niet binnentreden, en ik wilde goed presteren en mensen tevredenstellen. Dit doctoraat gaat over de reis van het ontdekken van mijn onderzoeksthema door geleidelijk te onthullen hoe mijn eigen kunst aan mijn behoeften kan voldoen.
*DIS - Dissociatieve Identiteitsstoornis is een aandoening die wordt gekenmerkt door geheugenverlies en de aanwezigheid van twee of meer verschillende identiteiten, elk met hun eigen leeftijden, geslachten, denkpatronen en manieren van omgaan met de wereld;
Beeld: (c) Geoffa Fells