September is niet alleen voor onze studenten aan de Academie een spannende maand, ook leerkrachten staan dan, sommigen voor het eerst, aan de start van een nieuw en spannend schooljaar. Hoe voelt het om elk schooljaar opnieuw voor de klas te staan op 1 september? Blijf je nerveus of verdwijnen die zenuwen na een paar jaren? En waarom kies je voor een beroep als leerkracht? Al deze vragen en meer stelde ik aan twee alumni van onze Educatieve Master Beeldende Kunsten aan de Academie. Lees je mee?
Je studeerde in 2020 af aan de Educatieve Master Beeldende Kunsten. Hiervóór haalde je je Bachelor en Master Fotografie, en dit alles aan de Academie van Schone Kunsten Antwerpen. Hoe kwam je daar terecht?
In 2016 besliste ik om fotografie te gaan studeren en was ik op zoek naar de perfecte school hiervoor. Of toch de perfecte school voor mij, want wat voor mij onmisbaar is, staat bij een ander misschien helemaal onderaan hun wish list. Het bleek een heuse opgave om een academie te kiezen, maar uiteindelijk ben ik enorm blij met de keuze die ik gemaakt heb.
Op de Academie wordt sterk ingezet op de zoektocht naar en ontwikkeling van je eigen stijl. Je wordt aangemoedigd om te ontdekken wat je wil doen en hoe je het wil aanpakken en krijgt daarin de nodige vrijheid. En toch werd er ook voldoende discipline aan de dag gelegd. Het was de perfecte mix. Ik herinner me nog dat in één van mijn eerste lessen een fotograaf langskwam om te praten over zijn praktijk. Ik was erg onder de indruk en blij dat we meteen echte ervaringen onder ons neus geschoven kregen. Ik zat op de juiste plaats!
Was er een naadloze overgang van je master naar de EMA?
Nadat ik mijn masterdiploma had gehaald, heb ik nog even verder kunnen teren op een aantal tentoonstellingen. Ik nam deel aan Breda Photo, de Bijenkorf in Amsterdam en heb ook een residentie bij Studio Start gedaan, wat nu als Morpho door het leven gaat. Mijn grootste focus lag dus in het tonen van mijn eigen werk. Hierna ben ik ook even in de theaterwereld terechtgekomen als technieker achter de schermen.
Die tussentijd was bedoeld voor mij om te kijken wat ik kan doen met mijn diploma en welke kant ik uit wou. Eén mogelijkheid voor fotografen is om de commerciële richting uit te gaan, maar dat was niets voor mij. En dan blijven er enkel nog exposities over, wat spijtig genoeg in de meeste gevallen geen stabiel inkomen oplevert. Dit was ook de periode waar Jan Jambon de subsidies in de kunstwereld zodanig had aangepast dat het bijna onmogelijk werd om een goedkeuring te krijgen. Dat zorgde toch voor wat kopzorgen. En zo ben ik in de lerarenopleiding gerold.
Zag je het als een soort van roeping?
Nadat ik was afgestudeerd, heb ik ook even in de horeca gewerkt, maar dat lag me helemaal niet. En ondertussen was ik ook begonnen met lesgeven aan The Photo Academy, dat via een online platform cursussen aanbiedt aan geïnteresseerden. Ik vond het nogal een wazig gedoe, maar het lesgeven zelf vond ik fantastisch!
Eigenlijk vond ik het altijd al een fijn idee om kennis door te geven die ik zelf met volle goesting heb opgeslorpt tijdens mijn jaren aan de Academie. Ik babbel er graag over en geniet van het interactieve van lesgeven: niet alleen de leerlingen leren iets van jou, maar ook jij als leerkracht komt in contact met unieke en creatieve visies die je anders misschien niet was tegengekomen. En ook de onderzoeker in mij vindt het geweldig, want tijdens en naast de uren voor de klas is er nog voldoende ruimte en tijd om op onderzoek te gaan en te weten te komen wat ik wil bereiken met mijn kunst.
Wat vond je van de lerarenopleiding aan de Academie?
Er komt vanalles bij kijken waar je eerst geen idee van hebt. In de opleiding krijg je de kans om je eigen ding te doen en de cursus naar je eigen hand te zetten. Wil je inzetten op digitalisering of neig je toch eerder naar een analoge manier van werken? Alles kan! Ik heb er vooral ook geleerd om zelfstandig na te denken over het schoolwezen. Met meer digitale, online lessen komt de vraag naar voor of een fysieke school nog noodzakelijk is. Is online lesgeven niet voldoende? Waarom wel of niet? Dat vind ik enorm interessante vragen die uitgebreid aan bod kwamen tijdens onze lessen.
Tijdens de lerarenopleiding was ik al verbonden aan Sint-Lucas in Antwerpen. Ik hielp er studenten experimenteren met verschillende printmethodes. Daarna kreeg ik de kans om digitale beeldbewerking te doceren aan de professionele bachelor fotografie. Dat ging toen over in het geven van studiotechnieken en voor ik het wist was ik aan de slag als docent van de praktijklessen fotografie in 1e bachelor.
Geef je nu 100% les?
Nee, niet 100%, dat zou niets voor mij zijn. In mijn functie aan Sint-Lucas heb ik gevonden wat ik zocht: een leuke en stabiele job en inkomen. Maar ik wil nog tijd overhouden voor mijn eigen werk ook. Zelf creëren speelt nog altijd een even belangrijke rol voor mij. Hier en daar krijg ik een opdracht als fotograaf, en wanneer het kan probeer ik ook mijn werk tentoon te stellen aan een breder publiek. Zo is er binnenkort een tentoonstelling in Aalst waar ik samen met andere alumni van de Academie aan deelneem. Activiteiten zoals die blijven voor mij enorm belangrijk.
Wat vind je van de opwaardering en populariteit van kunstonderwijs de laatste jaren?
Ik merk inderdaad dat een opleiding in de kunsten in de lift zit. Nu zitten er in de eerste bachelor fotografie 120 studenten. Dat is heel veel. Vier jaar geleden waren dat er nog maar ongeveer 80. Zo zie je maar dat de kunsten de wereld nog niet uit zijn.
Ik krijg enorm veel inspiratie van mijn studenten. Ik leer zoveel bij van hen en vind het belangrijk te polsen naar hun eigen ervaringen en visie in plaats van mijn eigen zienswijze op te dringen. Wat vinden zij belangrijk en wat niet? Hoe kijken zij naar de wereld? Dit is de eerste digitale generatie, en dat heeft een grote invloed op hun denken en doen. En ook voor mij is het een belangrijke inspiratiebron!
Met welk gevoel ben je dit nieuwe schooljaar begonnen?
Dit jaar is het eerste jaar dat ik zo goed als kon voorbereid was, zeker in vergelijking met de andere jaren. Ik had geen stress, wat de eerste paar jaren wel anders was. Daar ben ik dus heel blij mee!
Vorig schooljaar was normaal gestart, maar toen moesten we ook vrij snel terug dicht wegens corona. Het voordeel van de vakken die ik geef, is dat ze zich goed lenen tot online uitwerking. Ik kan even goed digitale beeldbewerking van thuis uit geven, met tutorials en filmpjes. Maar de opdrachten die ik graag aan studenten geef, focussen zich op samenwerkingen en contacten leggen, over de hele school heen. Om dat te kunnen doen, is het belangrijk dat we op de campus kunnen blijven afspreken. Fingers crossed dus dat het een normaal jaar wordt!