Sinds de stichting in 1867 heeft het Koninklijk Conservatorium van Antwerpen een oude muziek praktijk ontwikkeld, die tot ver buiten Antwerpen van belang was. Dit onderzoek wil de rol van het Antwerps Conservatorium in de heropleving van de historische muziek in de periode van 1867 tot 1967 bestuderen.
Reconstructie en creatie staan centraal in dit project. De historische partituren en instrumenten uit de collecties van het conservatorium en Museum Vleeshuis dienen als materiële getuigen van de omgang met oude muziek in het verleden en geven aanleiding tot twee verschillende artistieke realisaties: de reconstructie van concerten van historische muziek, zoals ze tussen 1867 en 1967 door het conservatorium werden georganiseerd en de creatie van nieuwe muziek voor historische instrumenten, door studenten compositie onder leiding van Wim Henderickx.
De artistieke uitwerking van het project wordt muziekhistorisch onderbouwd. De impact van het conservatorium als onderwijsinstelling, bibliotheek, instrumentenmuseum en concertorganisator met betrekking tot de oude muziek beweging wordt bestudeerd. Naast de historische partiturencollectie, wordt ook het instellingsarchief en de uitgebreide collectie historische programmabrochures van het conservatorium geconsulteerd. Ook de instrumentencollectie en documenten van het Museum Vleeshuis, Museum Plantin-Moretus en het Stadsarchief bieden belangrijke informatie. Er worden interviews afgenomen van getuigen van de oude muziek beweging in de jaren 1950-1960.
