Het lichaam van een moeder vormt zich geleidelijk in de loop van de tijd. Men zou kunnen stellen dat het zich al vanaf de geboorte begint te vormen. Zwangerschap, bevalling en het moederschap zijn verweven met maatschappelijke omstandigheden die voortkomen uit diepgewortelde normen en verwachtingen. Gevangen tussen het zichtbare en het onzichtbare, worden moeders, en daarmee het moederschap, vaak over het hoofd gezien en blijven ze vastzitten in deze grote kloof. Er zijn veel kunstenaars, instellingen en festivals die zwangerschap en geboorte vieren, maar het is belangrijk om op te merken hoe het moederlichaam zelden als een reproductief subject binnen de discussie wordt weergegeven. Meestal blijft het beperkt binnen talloze metaforen van creativiteit en verandering, waarbij de bron en de moederlijke oorsprong worden overgeslagen.
Bovendien ontwrichten de lichamelijke ervaringen van de moederlijke transitie vertrouwde denkbeelden over belichaming. Door de beweging van transformatie te traceren, wordt het concept van het individu in twijfel getrokken. Dit project vertrekt van het maternale lichaam en de politieke positie die het inneemt. Waar bevindt zich de performance van het moeder-zijn? Hoe verhoudt iemand zich tot het moederlijke zelf terwijl andere belichaamde zelven worden gecreëerd? Vanwege de urgentie van dit onderzoek, stelt dit project een nieuwe invalshoek voor om de sociaal-politieke impact op het moederlichaam te ontvouwen en het discours over (maternale) belichaming te herdefiniëren.
