Giacinto Scelsi (1905-1988) was een Italiaans componist en dichter. Doordat zijn compositieproces werd gekenmerkt door improvisatie en zijn interpretatieve praktijk hoofdzakelijk mondeling werd overgedragen, worden we na het overlijden van Scelsi en de oorspronkelijke uitvoerders geconfronteerd met de onvermijdelijke teloorgang van de uitvoeringsinstructies.
Het meest problematische aspect van Scelsi’s nalatenschap is de afhankelijkheid van de partituur, zoals neergeschreven door zijn assistenten in de traditionele Europese notatie. De hedendaagse hiërarchische benadering van de partituur beperkt namelijk de creatieve vrijheid van de uitvoerders en vereist de realisatie van een ‘exacte replica’. Tijdens de repetities verwachtte Scelsi echter een artistieke bijdrage van zijn performers en hij moedigde hen aan om de accurate reproductie van de partituur los te laten en zo een creatief momentum van originele improvisatie op te roepen.
Dit onderzoek ontwikkelt een alternatieve notatie gebaseerd op de originele ‘Scelsiaanse’ improvisatie-opnamen door middel van Animated Scores. Hoe kunnen geanimeerde partituren de uitvoerders van Scelsi’s composities een grotere creatieve vrijheid bieden? Wat voor vaardigheden hebben performers nodig en welke rol spelen ze in de realisatie van een authentieke interpretatie van de Animated Scores?
Door middel van Animated Scores tracht dit onderzoek huidige en toekomstige uitvoerders van Scelsi’s oeuvre meer creatieve vrijheid aan te reiken, een uitvoeringspraktijk te definiëren en de hiërarchie in vraag te stellen die in de klassieke muziek bestaat tussen componist, partituur en performer.
