Temporaliteit en Tijdloosheid zijn veel bestudeerde onderwerpen in de klassieke muziek van de tweede helft van de 20e en de 21e eeuw, voornamelijk met betrekking tot het perspectief van muzikale compositie en auditieve perceptie van muziek. Maar wat is het perspectief van temporele gelaagdheid in de ervaring van de performer? Dit citaat biedt een startpunt (Noble, 2018): "muziek waarvan de temporele organisatie de menselijke informatieverwerking optimaliseert en de belichaming de menselijke tijd uitdrukt, en muziek waarvan de temporele organisatie de menselijke informatieverwerking ondermijnt of overtreft en belichaamt wijst buiten de menselijke tijd, naar tijdloosheid."
Gespecialiseerd in het repertoire van Karlheinz Stockhausen wil de Fleyt de rol van tijdelijkheid in muziek onderzoeken vanuit het perspectief van een performer. Daarbij zal ze zich verdiepen in de rijkdom van verschillende lagen binnen het temporeel bewustzijn in een artistieke ervaring door middel van ervaringsgerichte, belichaamde en zintuiglijke kennis, met behulp van verschillende temporele composities van Stockhausen als case studies: HARMONIEN (2006) voor fluit, basklarinet en trompet, Xi (1986 ) voor fluit solo en STOP (1969) voor ensemble.
Promotoren: Kathleen Coessens (Conservatorium) en Steven Malliet (UAntwerpen)
(foto: Notes for the London Version are handwritten on this published score page for the Paris Version, detail © Universal Edition)
