Wanneer dans diep geworteld is in, en uitdrukking geeft aan ervaring, hoe gebeurt dan de overdracht van deze praktijken, hoe worden ze aangeleerd, of hoe kunnen ze deel worden van de dansgeschiedenis? Terwijl choreografie lange tijd werd beschouwd als het creëren van vastgelegde bewegingen, leggen hedendaagse danspraktijken en -educatie veel meer nadruk op open choreografische vormen, flexibele leerbenaderingen en subtiele verkenningen van de communicatieve facetten inherent aan beweging. Verschillende danskunstenaars en bewegingsonderzoekers hebben een breed spectrum aan instrumenten ontwikkeld om de principes van hun ervaringsgericht artistiek onderzoek te communiceren.
Het onderzoeksproject ‘Het lichaam in overdracht’ zal in kaart brengen hoe deze instrumenten vragen om een grondige herziening van de overdrachtsprocessen, lesmethoden en de vorming van erfgoed in hedendaagse dans. Het project zal hierbij focussen op specifieke bewegingspraktijken ontwikkeld door Lisa Nelson, Merce Cunningham, Hubert Godard en Bonnie Bainbridge Cohen. Praktijkgericht onderzoek naar hun bewegingsprincipes door middel van workshops zal worden gecombineerd met uitgebreide documentatie, interviews en literatuurstudie. Als zodanig zal het project nieuw licht werpen op hoe transmissie, leren en erfgoed/nalatenschap in dans nauw met elkaar verbonden zijn. Deze inzichten zullen danskunstenaars, onderzoekers en docenten ondersteunen bij het ontwikkelen van praktijkspecifieke vocabularia die duidelijk communiceren over wat beoogd wordt wanneer choreografie wordt overgedragen in en door het lichaam.
Beeld © Letizia Marotta
